Wystawa poświęcona jest trzem twórcom – Josephowi Beuysowi, Tadeuszowi Kantorowi i Richardowi Demarco. Beuys po raz pierwszy pojawił się w Edynburgu już w 1970 roku, Kantor dwa lata później. Do ich spotkania doszło w 1973 roku na tamtejszym festiwalu. Mimo dzielących ich różnic, w twórczości obydwu artystów, dotkniętych dramatem II wojny światowej, można odnaleźć pewne wspólne tendencje, które staramy się pokazać na naszej wystawie. Do najważniejszych z nich należą chęć realizacji idei syntezy sztuk oraz eksplorowanie tematu pamięci, zarówno indywidualnej, jak i zbiorowej. W Galerii Beta prezentujemy materiały – fotografie, filmy, archiwalia – dokumentujące działalność artystyczną Beuysa i Kantora w stolicy Szkocji. W przestrzeni Biblioteki MOCAK-u do 16 stycznia pokazywaliśmy rysunki i akwarele autorstwa Richarda Demarco, dzięki czemu zwiedzający mieli okazję poznać osobowość artystyczną demiurga wydarzeń.

Rok 2015 został ogłoszony przez UNESCO Rokiem Tadeusza Kantora. Z okazji 100. rocznicy urodzin artysty pragniemy przypomnieć jego dokonania w Edynburgu oraz szeroki oddźwięk, który każdorazowo towarzyszył spektaklom twórcy zza żelaznej kurtyny. Kantor samodzielnie projektował i przygotowywał scenografię oraz rekwizyty do przedstawień. Jego fenomen tkwi jednak w tym, że mimo rygorystycznie przeprowadzanych prób, towarzyszył on zespołowi Cricot 2 na scenie, pełniąc funkcję aktywnego reżysera, a zarazem stając się najważniejszym aktorem. Gdy Beuys zobaczył w Edynburgu Kurkę wodną, szybko dostrzegł w działaniach Kantora analogię do swoich akcji, które można określić za Zbigniewem Makarewiczem mianem „teatru jednego aktora”.

Zarówno Kantor, jak i Beuys przybyli do Szkocji na zaproszenie Richarda Demarco, promotora sztuk wizualnych i performatywnych, intensywnie zaangażowanego w edynburski festiwal od momentu jego powstania. Demarco widział w sztuce potencjał umożliwiający uleczenie ran i zlikwidowanie międzynarodowych antagonizmów po II wojnie światowej. Ogromne archiwum, które zgromadził przez lata działalności, jest świadectwem owocnej współpracy z artystami. Aktywność na polu popularyzowania sztuki nie oznaczała jednak rezygnacji z własnej twórczości. Przeciwnie, doświadczenia te – na równi z miłością artysty włoskiego pochodzenia do Szkocji – stanowiły dla niej bezpośrednią inspirację. Widoki tego kraju autorstwa Demarco ukazują w znacznej mierze miejsca, które zwiedzał wspólnie z przyjaciółmi w kameralnych grupach, bądź zbiorowo podczas eksperymentalnych akademii letnich. To on pokazał Beuysowi szkockie krajobrazy, przybliżył celtyckie mity, które dla niemieckiego artysty stanowiły bodziec do stworzenia kilkunastu prac. Kantor, choć nie wykonał dzieła bezpośrednio inspirowanego miejscem, odnalazł w edynburskiej publiczności wiernych odbiorców. Szkocja jako miejsce tych historycznych prezentacji jest czwartym „bohaterem” wystawy w MOCAK-u.

Ekspozycji towarzyszy dwujęzyczna publikacja dotycząca licznych wizyt Josepha Beuysa i Tadeusza Kantora w Edynburgu. Obok archiwalnych fotografii znajdują się w niej kompleksowe kalendaria ich działalności artystycznej w Szkocji, uzupełnione wzmiankami prasowymi oraz wspomnieniami bezpośrednich świadków wydarzeń, w tym samego Richarda Demarco.