Na serię Reallaura składają się grafiki w formie lightboxów, choć pierwotnie artystka wysyłała je regularnie jako wiadomości obrazkowe grupie odbiorców. Odnosiły się one do wydarzeń z jej życia prywatnego. Ich forma wynika z możliwości ówczesnych wyświetlaczy telefonów komórkowych, przy czym jednocześnie buduje uproszczony obraz życia bohaterki. Laura Pawela posłużyła się tutaj schematem reality show, który jednocześnie wyśmiała. Prace charakteryzuje duża doza autoironii, co wzmacnia krytykę współczesnych środków komunikacji, ocenianych przez artystkę jako zbyt płytkie i proste, by pozwalały na stworzenie prawdziwej relacji międzyludzkiej. W Kolekcji MOCAK-u znajdują się następujące prace z tej serii: bez tytułu: [chcę się już stąd wynieść], [coraz mniej czasu…], [po wakacjach] i we.jpg 17%.

Seria akrylowych obrazów nawiązuje do komunikatów systemu Windows, przenosi wirtualną interakcję z maszyną w obszar ludzkiej egzystencji. Artystka konfrontuje język informatyczny z problemami dotyczącymi życia człowieka, co wywołuje zabawny, choć przykry efekt nieprzystawalności systemów komputerowych do realnego świata.

Laura Pawela wykorzystuje w instalacji charakterystyczną dla systemu Windows XP tapetę, mającą podkreślać atrakcyjność wirtualnego świata. Obserwujemy wideo nakręcone na Opolszczyźnie, które ma imitować kadr z pulpitu komputera. Krótki film to rejestracja krajobrazu, ptaków, szumu traw i poruszających się chmur. Widzowie oglądają dzieło, siedząc na pufach będących trójwymiarowymi okienkami Windowsa. Aplikacje mają więc służyć kontemplacji przyrody i oddaniu się zachwytom nad naturalnym widokiem. Laurze Paweli zależało przede wszystkim na podjęciu tematu relacji między współczesnym człowiekiem a środowiskiem. Artystka zadaje pytanie o to, gdzie czujemy się lepiej: na łonie natury czy w świecie wirtualnym.