- Autor:
- Bartosz Mucha
- Wydawnictwo:
- Poorex Design Bartosz Mucha
- Język publikacji:
- polski
- Rok wydania:
- 2019
- Typ okładki:
- miękka
- Liczba stron:
- 142 str
- Waga:
- 0,4 kg
- Wymiary:
- 160x240 mm
- ISBN:
- 9788380843233
Ręka w torboschronie
O obsesyjnej potrzebie tworzenia czyli 100% normy
Poorex, inaczej poor design, to „instytucja” eksperymentująca. Celem działalności jest wyłapywanie z rzeczywistości momentów, w których dochodzi do swoistego fenomenu spotkania kilku trudnych do określenia zmiennych: przedmiotu w danym kontekście, użytkownika w danej potrzebie i komentarza do danej sytuacji. To wszystko podlane sosem dość ambiwalentnego stosunku do życia i koniecznością terminowania na Ziemi. W pewnej chwili dochodzi do krótkiego spięcia. W jego wyniku powstają obiekty bękarty. Niechciane dzieci zrodzone pomiędzy wierszami jakiejś nudnej i przewidywalnej opowieści.
Książka stała się dokumentacją małego, jednoosobowego wycinka ludzkiego wytwórstwa. Jest odbiciem obsesji. Siły, która każe nam projektować i wykonywać kolejne przedmioty. Atawistycznej i kompulsywnej czynności charakterystycznej dla człowieka, odkąd nasi prapradesignerzy zaczęli wytwarzać pierwsze narzędzia pomocne w codziennym życiu.
Przedmioty opisane w tej publikacji samą swoją liczbą i krótkim czasem powstania nawiązują do wytwórczego pędu, ale na swój sposób są potrzebne, ponieważ znajdują się w głowie jej autora i muszą ujrzeć światło dzienne i niestety, namnażają się w tempie geometrycznym. Są potrzebne, bo stanowią tak zwany content, zawartość książki, wokół której rozgrywa się opowieść.
Ręka w torboschronie jest naturalnym następstwem projektu „12% normy” z 2010 roku. Tym razem nie było ścisłego rocznego rygoru, albowiem książka zamyka twórczy okres z lat 2016–2018. W przybliżeniu zarysowany deadline pomagał w nadaniu odpowiedniego tempa pracy i nie pozwalał wypaść z rytmu. Realizowanie kolejnych projektów stało się okazją do snucia opowieści o unikalnym w przestrzeni kosmicznej spotykaniu się człowieka ze sztucznie wytworzonym przedmiotem w relacji – co udowadniają prezentowane prace – w jakimś sensie symetrycznej. Dzięki temu powstała bardzo osobista opowieść o człowieku i przedmiocie – aktorze i towarzyszących mu rekwizytach.
